Er was eens...

lang, lang geleden, een dag-/avondschool voor volwassenen, waar ik je leerde kennen. We maakten allebei deel uit van de sectie aardrijkskunde en gaven 's avonds les op de mavo. Met elkaar belandden we van het een in het ander –maakten de overstap naar informatica en naar werk in het contractonderwijs en deelden een tijdlang als C2R een werkkamer.

We waren allebei lid van de bende van acht, eensgezind bezig om de computervaardigheid te vergroten zowel binnen het ROC als daar buiten. En daarna, bij de scholing in en het gebruik van Blackboard, kwamen we alweer samen – dat je ons verliet voor een uitstapje naar Test Station vergeven en vergeten.

Je verenigt in je de zeldzame combinatie van bevlogen docent en geïnteresseerde ict-er en houdt altijd voor ogen wat de docent nodig heeft voor zijn les. Je wilt je kennis en je enthousiasme voor nieuwe mogelijkheden delen  met anderen en relativeert bij voorkeur je rol als voortrekker. En je bent vooral iemand die een ander nooit in de steek laat.

Als ik achterom kijk zie ik mooie beelden van samen ontwikkelen en uitvoeren, samen eten, boottochtjes en teamuitjes. Als ik vooruit kijk zie ik hoe je zult genieten van je kleinkinderen en van de reizen die je met Marianne gaat maken. En je hebt nu nog meer tijd om bijzondere nieuwjaarskaarten te bedenken. Maar ik zie ook hoe je vast weer mee doet als er wordt nagedacht over vernieuwing van het onderwijs. En natuurlijk gaan we nog steeds samen eten. Niks afscheid nemen dus.

Claartje